Çocukluğumuzda babamız çalışır, bizim bakımımızı tek başına sağlardı.
ANAP döneminde annemiz de işe girdi, iki kişi aileye baktı.
AKP döneminde evde 4 kişi varsa hepsi çalışmalı. Çünkü yaşam zorlaştı, ekmek aslanın midesine indi.
Bu zor günlerde emekçi, işçi ve emekliler hayatlarının en zor günlerini geçiriyor. Adil olarak dağıtılmayan ülke geliri, sadece zengin zümreye akıyor, halk aç, sefil olmaya devam ediyor. Artık bu düzen değişmeli, buna bir dur deme zamanı geldi.
Yaşam hakkı için mücadele eden biz EYT’liler, işçiler, emekçiler haklarımızı alana kadar her yerde olmaya devam etmek zorundayız. Çocuklarımızın geleceğini kurabilmek için artık hakkımızı almaktan başka çaremiz yok. Bizim yaşamlarımız maalesef yardıma muhtaç bir nesil olmamıza neden oldu. Ama çocuklarımızın kaderinin aynı olmaması için bütün emekçiler birleşmeli ve onurlu bir yaşama devam etmeleri için bizler onların önünü açmalıyız.
Bahsedilen Z kuşağı bizim çocuklarımız ve çocuklarımız her şeyin farkında. Mücadelemiz onlar için ve biz kazanıp onlara olanak sağlamaya çalışıyoruz. Ama 1600 TL emekli maaşıyla karınlarını dahi doyuramazken, bize “çift dikiş yapmayın” diyenlere avazım çıktığı kadar bağırıp rahatlamak istiyorum.
Artık yeter, işçinin emekçinin hakkını verin.
Pandemi biraz hafifledi ve derneklerimiz stant açmaya başladılar. Derneklerimize maddi manevi destek olup ayakta tutmalıyız.
Ülkemizin en büyük sivil toplum kuruluşları arasına girmeyi başaran EYT dernekleri, kırmadan dökmeden hak aramanın nasıl olacağını bütün dünyaya göstermeye devam edecek ve bizler de bu mücadelede hak alınana kadar sizlerin yanına olmaya gayret edeceğiz.
Şimdi birlik ve beraberlik zamanı. Bizler mücadele ederken yeni arkadaşlarımızın da bayrağı devralıp hak aramada bayrağı sürekli ileri taşımalarını bekliyoruz.
Yaşasın EYT kardeşliğimiz!