İşte Erdal Özyağcılar’ın anlatımıyla oyunculuk serüveni:

“Babamın verdiği bir deri çantam vardı. O çantayı kışın dönüş yolunda kızağım olarak kullanırdım!

Bursa Erkek Lisesi’nden mezun oldum. Sinema ve tiyatro merakım o dönem başladı.

Bursa’da Ahmet Vefik Paşa Tiyatrosu açıldı. Özel tiyatrolar da gelirlerdi, onları takip ederdik.

Oyun kitapçıklarında ‘cast’lar olurdu. En sevdiğim karakterin karşısındaki ismi silip üzerine kendi adımı yazardım!

Üniversite seçimimi, akrabamız Anayasa Profesörü Selçuk Özçelik’in girişimiyle İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden yana yaptım. Ancak daha ilk günden bu iş yaştı!

Okulun amfisine bi girdim; bin 100 kişi! ‘Ben burada nasıl okuyacağım!’ dedim. Yan taraftaki Konservatuvar’a girip çıkmaya başlamıştım. Sonunda kararımı verdim; Konservatuvar’a geçecektim.

Bu arada o meşhur ‘İlhan Ogan’olayı oldu; arkadaşım İlhan’ın belgeleriyle İstanbul Belediye Konservatuvarı’na girdim.

Bir yıl o şekilde devam ettikten sonra yeniden sınava girdim. Yıldız Hoca bana sınıf atlattırdı.
Ülkelerin tarihlerinde bazı altın dönemler oluyor sanatta, edebiyatta, romanda çok ünlü insanlar ortaya çıkıyor. Benim dönemim de tiyatronun altın çağı gibiydi.

Yıldız Kenter gibi bir hocamız vardı. Onun dışındaki hocalarımız da halen edebiyat dünyasında eserleri yayınlanan önemli isimlerdi; Melih Cevdet Anday, Sabahattin Kudret Aksal, Ahmet Kutsi Tecel.

Devamlı tiyatrodaydık. Sabah okul, akşam tiyatro. Hiç boş zamanımız olmadı. Yıldız Kenter’le ilk defa Konservatuvar imtihanında karşılaşmıştık.

Ona ‘Uçağa bindim, Sultanahmet’te köfte yedim, bir soda içip gelsem’ demiştim. Daha orada benim hakkımda ‘Bu çocuk pek normal değil galiba’demiş!

Yıldız Hoca bana hayatı boyunca hep soru işaretiyle baktı. Ben hep çok doğrudandım. Bir de çocuk yanım vardı. Bana,”Senin çok güzel bir çocuk yanın var. Bunu sakın bozma, hayatın boyunca büyüme! İyi bir oyuncu olacaksın ama en güzel en yalansız duygularını bu çocuk tarafında bulacaksın’ dedi. Bu tavsiyeye uydum, içimdeki çocuk duruyor!