Erkoçlar, Armağan Çağlayan’ın programında şunları söyledi:
“2020 dünyaca koronayı yaşadık. Sinema filmi ve DJ’lik yapıyordum mekanlar kapalı olduğu için çok çıkmıyorum. Avrupa yakasındaydım, Anadolu yakasına taşındım.”
“Ameliyat sonrası bir sabah bir sürü telefonla uyandığım bir güne başladım. Sudan çıkmış balığa döndüm. Ne yapacağımı bilemedim, çok fazla üzerime gelindiğini düşünüyorum.”
“Onların tarafından bakarsak da çok güzel magazin malzemesi olarak gözüküyorsun. Sonradan aralarından çok yakın dostlarım oldu. Benim haberimi yapmak istemeyip işi bırakanlar olmuş bunları duydum.”
“Ben o an öyle bir şeyin içerisindeydim ki… Kendimle ilgili çok radikal karar almıştım. Ameliyatlarım sürüyordu bir yandan da hayata tutunmaya çalışıyordum. İş yerini ilanda gördüm, başvuru yaptım, dükkan sahibi de beni tanımadı.”
“Bana ayrıcalık yapılmasını istemiyordum, günde 15 saat çalıştım. Üç dört ay çalıştım orada, bir magazinci abimiz kötü niyetinden değil ‘helal olsun ekmeğini taştan çıkarıyor’ gibi bir açıklama yaptı. Bulunduğum bölgeyi de söyledi o zaman insanlar gidip gelmeye başladı dükkana ama ben anlamadım ilk başlarda…”
“Patronum ‘buralar çok kirlendi, siler misin’ dedi. Tam da paspas yapıyordum, karşıda magazin ordusunu gördüm. Ne yapacağımı şaşırdım, ‘içeri mi kaçsam’ diye düşündüm. Beni o dönem rahat bırakmadılar.”
“Bana ‘neden Cihangir’e gidiyorsun’ diyorlardı. Orada bir kız arkadaşım vardı, ben de orada çalışıyordum. Ne yapacaktım evimi mi taşıyacaktım?”
“İnsanlar çoğu bu söyleyeceklerimi bilmiyor, ismini vermek istemediğim iki kişi tarafından duyuruldu bu olaylar. Davalık olduk o kişilerle… Başka insanların da canı yanmasın istedim. Ameliyattan çıkarken sol tarafımda bir kitle gibi bir şey vardı. Ben üç ay o şekilde geçirdim. Davalarla uğraşırken… Çok büyük badireler anlattım.”
“10 yaşımdan beri ben bu sektörün içerisindeyim, bütün çocukluğumu verdim. 15 sene bu mesleği devam ettirdim ta ki 26 yaşına kadar… ”
‘Her şeyin magazine malzeme olduğunu gördüm’
“Oyunculuk yapmak istiyorum ama bu ifşa olayından önce kafamda böyle bir düşünce yoktu. Sessiz sakin bir hayat yaşamak istiyordum. Beni tanımayacakları şekilde çalışmak istiyordum. Ama şu an baktığımda her şeyin magazine malzeme olduğunu gördüm.”
“Bugün baktığım zaman güzel giden bir evliliğim var, bir tane köpeğimiz var… Sevdiklerim ailem sağlıklılar bunlar çok kıymetli şeyler. Ben dört sene önce babamı kaybettim, zorlu bir süreçti.”
“Bu karar; gidip saçını boyatmak, estetik yaptırmak gibi bir şey değil. Şöyle düşünün kolun kangren oldu. Kolunu kestirmeyi mi düşünürsün, ölmeyi mi? Artık bıçak kemiğe dayanmıştı. Bir şeyler yapmak zorundaydım, ben yaşamayı seçtim. Kendimi bildim bile bu şekilde hissediyordum. Bu dönem yorucu oldu tabii ki çok zor. Evlilik güzel bir şey, eşimle evlenmek için evlenmedim. Biz beraber yaşamak için evlendik. İyi ki de yapmışsız… Ben hep evlilik adamı olarak gördüm kendimi, ilişkilerim hep uzun vadeliydi.”
“Bu süreç herkes için çok zordu. 19 yaşımda oyunculuk yaptığım için kendim ayrı eve çıktım. İzin günlerimi de ailemle geçiriyordum. O dönem bana sorulduğunda ‘aileniz yanında mıydı’ yanımda desem kime göre neye göre… Onları da kırmak istemiyorum ama ameliyatların çoğunda yakın arkadaşlarım vardı.”