Babanın kız çocuk için önemi; hayatta karşılaştığı ve bağ kurduğu ilk erkek olması dolayısıyla, bir erkekle kurulan yakın ilişkinin nasıl olabileceğine dair model oluşturuyor olmasıdır.
Araştırmalar ve klinik çalışmalar uzun yıllardır göstermektedir ki hayatımızın başlangıcında kurduğumuz ilk bağlar yaşamımızın ilerleyen dönemlerinde kuracağımız diğer yakın bağlara dair beklentilerimizi şekillendirmektedir.
Buna göre, bir kız çocuğunun ilk erkek sevgi nesnesi olan babasıyla kurduğu erken dönemdeki ilişkisinin ilerleyen dönemlerde erkeklerle ilişkilerinde beklentilerini, bilinçli ya da bilinçdışı çıkarımlarını şekillendirebilir.
Zira babayla kurulan ilişki başka bir erkeğin kendisine yönelik davranışları ve yaklaşımları ile ilgili belirli standartların oluşmasında etkin rol oynar.
Bu noktada babanın anneye olan yaklaşımı da kız çocuğunun zihninde ve iç dünyasında erkek ilişkilerine dair imgesine katkıda bulunacaktır.
Ve elbette ki ileri yıllardaki partner seçimleri babalarıyla ilişkilerinden referans alacaktır. Öyle ki, eşlerini babalarından tamamen farklı bir yapıda olacak şekilde seçmiş olan kadınların dahi kararlarını yine bu baba kız ilişkisine dayandırdıklarını, “babası gibi olmama” noktasından yola çıktıklarını söylemek mümkündür.
Araştırmalar bir kız çocuğunun ve ileride yetişkin bir kadının özsaygısını öngören en önemli faktörlerden birinin babasından gördüğü fiziksel yakınlık ve beğeni olduğunu ortaya koymaktadır. Öyle ki bazen sıkıca sarılmak dahi bir kız çocuğu için çok önemli bir yakınlık göstergesi olabilir.
Aksi durumlar, yani kız çocuğunun babadan ilgi, sevgi, beğeni ve fiziksel yakınlık göremediği durumlarla ilgili birçok bilimsel çalışma bu yakınlığın başka yollarla sağlanmaya çalışıldığı, söz konusu kız çocuklarının cinsel ilişki konusunda diğerlerine oranla daha aceleci davranabildiğini göstermektedir.
Öte yandan, daha ilgili ve daha yakın, kızına karşı daha korumacı olan ve çeşitli sınırlar koyan babaların kız çocuklarının daha çok sevildiklerinin, değer gördüklerini ve dolayısıyla da kendilerini daha fazla değerli hissettikleri görülmektedir.
Kız çocukları için babayla kurulan ilişkinin kalitesini çocuğun ruh sağlığı gelişiminde de büyük etkisi olduğu bilinmektedir.
Bu durumu destekleyen birçok bilimsel çalışma zayıf bir baba kız ilişkisine sahip çocukların depresyon ve yeme bozukluğu geliştirme ya da madde ve alkol kullanımı gibi riskli davranışlara yönelmeye daha meyilli olduğunu ortaya koymaktadır.
Aksine olumlu ve duygusal anlamda doyurucu destekleyici baba kız ilişkisinin ileriki dönemlerde daha az intihar girişimi ve daha az oranda bedene yönelik beğenmeme ve tatminsizlik durumlarıyla ilişkilendirildiği de ortaya konan önemli sonuçlardandır.
Sonuç olarak her ne kadar doğumdan itibaren çocuğun gelişimi için annemin önemine sıklıkla vurgu yapılsa da babayla kurulan iyi bir ilişkinin özellikle bir çocuğun gelişimini duygusal, fiziksel ve psikolojik anlamda koruduğunu, geliştirdiğini ifade etmek mümkündür.
