Bu memlekette konuşmaktan kolay bir sanat yok.

Spor hakkında, siyaset konusunda, dine dair bildiği bilmediği ne varsa konuşmaya bayılıyor bizim milletimiz. Her şeyin otoritesi olmayı çok seviyor.

Konuştuğu konuda bilgi sahibi olmayı gerek görmediğinden, cılız fikirleri ile arzı endam ediyor aklına gelebilecek her mecrada.

Bir gün Twitter’da paylaşıyor derin analizlerini, bir gün de Facebook’ta sunuyor ahaliye. Bu anlamda sosyal medyayı ‘ulusa sesleniş’ mantığıyla kullanan tek toplum olabiliriz.

Bu ekibin biraz daha ağzı laf yapan tayfası soluğu televizyon kanallarında alıyor. Yeri geliyor savaş analizi yapıyor, yeri geliyor siyasetin dehlizlerine girip kapağı açılmamış teoriler sunuyor.

Bunların bir tık altı da YouTube fenomeni olarak ‘akil adamlık’ rolü biçiyor kendine. Önceden oynadığı oyunlara çektikleri videolarla gündeme gelen bu tayfa biraz yaş alınca kabuk değiştiriyor ve ‘Z kuşağının sözcüsü’ oluyor.

Malum, ülkedeki istekleri, ihtiyaçları ve sorunları teşhis edemeyen Türk siyaseti şu sıralar Z kuşağı ile yatıp kalkıyor.

Siyasetçi sanıyor ki gençlerle oyun oynayınca, onların jargonunda bir iki tweet atınca jenerasyonu yakaladım. Zannediyorlar ki gelecek seçimlerde ilk kez oy kullanacak gençleri kafaladım.

Bu uğurda da gençlere şirin göstermek için bu ‘Z kuşağının sözcüsü’ sanılan zevatın programlarına çıkıyorlar, sözüm ona ‘sorulamayan sorulara’ yanıt veriyorlar. Basın özgürlüğünün el birliği ile bitirildiği ülkede ‘sorulanan cevaplar’ internet ortamında dile getirilince özgürlük türküleri çalıyor zihinlerde.

Program bitiyor, bitişin ardından söz konusu ‘sözcü’ arkadaş birden ‘duayen gazeteci’ oluyor ve belli kesimlerin kendi aralarında yaşadığı kayıkçı kavgaları sonucu ona paslanan dosyaları ‘ifşa’ olarak birbiri ardına patlatıyor.

Sözcü daha bir fenomen, kayıkçı kavgasının tarafları daha bir mutlu, tweet’lere maruz kalanlar ise daha bir umutsuz, daha bir kararsız. Biraz da kafası karışık.

Sokakta gündem hayat pahalılığı iken, marketten eli boş dönen insanlar iken Twitter’da paylaşılan saçma cümleler sonrası kıyametler kopuyor.

Ve sonuç: Tebrikler! Asıl gündemi gözden kaçırdınız.

Siz bazılarının içi boş tartışmaları ile haşır neşir iken yine gerçeklerden koparıldınız, öznesi olmadığınız konularda otorite oldunuz ve ‘önemli’ fikirlerinizi herkes görsün diye yanıp tutuşuyorsunuz.

İşte size gerçeklerden uzaklaşan, sabun köpüğü gündemleriyle yeni Türkiye…

O zaman konuyu, başlığın tamamlayıcı cümlesi ile noktalayalım:

‘Akıl firar etmiş, neylesin fikir; çalsın Abdurrahman, oynasın Bekir.’

ERBAKAN NE ANLATTI, BİZ NE DİNLEDİK? 

Yeniden Refah Partisi Genel Başkanı Dr. Fatih Erbakan, Bursa basını ile bir araya geldi.

Kahvaltı faslı sonrası kürsüye gelen Erbakan, yaptığı konuşmaların ardından soruları yanıtladı.

Ancak söylemek gerekir ki, basın mensuplarının sürekli okuduğu haberleri basın açıklaması olarak gazetecilere tekrar okumanın gereği yoktu.

Onun yerine kürsüye gerek duymadan, sohbet formatında bir toplantı gerçekleştirilebilirdi. Belki daha da verimli olurdu…

İki hafta öncesine kadar Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Erdoğan’a destek vereceğini ilan eden bir partinin genel başkanı olarak ülkenin sorunları hakkında standart muhalefet dozajını aşmadan, genel geçer yorumlar yaptı. 

Ancak Erbakan’ın açıklamalarından ziyade soru-cevap faslında iki yanıt dikkat çekici idi.

Biri, Giresun’daki araziye dair ‘Eğer söylendiği gibi bir satış yapıldıysa bugün iktidarın karşısında değil yanında olmamız’ gerekir yorumu,

Diğeri de Isparta’da ‘ahlaksızlığı’ yaydığı gerekçesi ile iptal edilen Melek Mosso konserine dair, “Batman’da da Isparta’da da arkadaşlarımız büyük ölçüde belediyelerin borçları ve bu maddi imkansızlıklar içerisinde böyle konserlere para harcanmasının uygun olmayacağı saikiyle ifade ediyorlar görüşlerini. Biz Genel Merkez olarak bu kısmına katılıyoruz!”  değerlendirmesi idi…

Açıklamasının ilk dakikalarında iktidarın memlekette bir baskı politikası oluşturduğunu ve özgür düşünce ortamının kalmadığını dile getiren Erbakan’ın bu yanıtı, fazlasıyla çelişkili oldu…