“Dora Maar’ın Portresi”nin teyidi aslında Eylül ayı başında, Milano’daki mahkemede danışmanlık yapan grafolog Cinzia Altieri tarafından hazırlanan uzman raporuyla gelmişti, ancak haber ancak son birkaç gün içinde kamuoyuna duyuruldu.

Dora Maar’ın Portresi’nin bulunuş öyküsü

1962 yılında Capri’deki bir villanın mahzenini temizleyen bir adam, bir kadının dağılmış yüzünü tasvir eden rulo haline getirilmiş bir tuval buldu. Sol üst köşede “Picasso” imzası açıkça görülmesine rağmen, bu isim o zamanlar 24 yaşında olan Lo Rosso’nun aklına gelmedi ve tuvali eve götürüp oturma odasına asmaya karar verdi.

Tablo elli yıl boyunca ailenin oturma odasında kaldı ve sanatçının tarzına özgü asimetrik şekiller nedeniyle “oyuk” lakabını aldı.

Ancak 2000’li yılların başında Lo Rosso’nun en büyük oğlu, ebeveynlerine oturma odasında asılı duran tablo ile Picasso’nun okul kitaplarında tasvir edilen eserleri arasındaki güçlü benzerliğe dikkat çekerek evde bir orijinalinin bulunma ihtimalini öne sürdü. Bu fikir başlangıçta reddedilse de, Kübist ustanın başyapıtlarına olan benzerlik, aile üyeleri arasında şüphe uyandırmaya başladı ve sonunda uzmanlık için ödeme yapmaya ikna oldular.

Picasso tablosunun gerçekliğini doğrulamak için yapılan analizler

Çok sayıda analiz, danışma ve diğer eserlerle yapılan karşılaştırmalardan sonra, beklenmedik bir şekilde ilk onay geldi. 1940’lar ve 1950’ler arasında yapılmış olan resim, Picasso’nun dokuz yıl boyunca birlikte olduğu Fransız şair Dora Maar’ın bir portresi olduğu tahmin edildi. “Buste de Femme Dora Maar” adlı bir başka eseri daha olan Picasso’nun farklı zamanlarda Maar’ın iki farklı portresini yaptığı düşünülüyor.

Tablo kısa bir süre sonra ele geçirildi, çalıntı olduğu iddia edildi ve daha sonra sahiplerine iade edildi. Ancak Pompeii ailesinin talihsizlikleri bununla da bitmedi. En büyük engel, ressamın oğulları tarafından yönetilen Paris’teki Picasso Vakfı’nın tabloyu değerlendirmeyi reddetmesi oldu.

Bunun üzerine Lo Rosso, sanatsal mirası geliştirmeye adanmış, kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Arcadia Vakfı’na başvurdu. Vakfın Başkanı Luca Gentile Canal Marcante, Altieri’**nin imzasının doğrulanmasıyla taçlandırılan eserin orijinalliğinin teyit edildiği yeni bir dizi analiz için uzmanlardan oluşan bir ekip oluşturdu.

Lo Rosso ailesinin oturma odasında bulunan ve şu anda Luigi’nin oğulları tarafından Milano’da bir kasada saklanan tabloya altı milyon euro değer biçildi. Eğer eser Picasso Vakfı tarafından tanınırsa, değeri on ya da on iki milyona çıkabilir.

Bu değer Lo Russo’lara şimdilik para kazandırmayacak. “Bu tablo Pompeili Lo Rosso ailesinin bir parçasıdır ve satılık değildir. Sadece bir değerlendirme istiyoruz ama satmıyoruz, çünkü bu artık aramızda olmayan babamın vasiyetiydi,” diyen Andrea Lo Rosso, son karardan “memnun ve mutlu” olduğunu söylüyor.