İddiaya göre genç kadın, temizlik için gittiği evin yatak odasındaki ziynet eşyalarını çaldı. Ev sahibinin polise müracaatı sonrası evde yapılan incelemede altınları temizlikçi kadının çaldığı tespit edildi. Adliyeye sevkedilen kadın temizlikçi tutuklanarak cezaevine gönderildi. Asliye Ceza Mahkemesi’nde açılan davada kadın sanık mahkum edildi. Karar istinafa götürüldü. Bölge Adliye Mahkemesi, kararı yerinde buldu. Sanık kadın bu sefer kararı temyiz edince devreye Yargıtay 2. Ceza Dairesi girdi. Yüksek Mahkeme, sanığın ‘Onlardan daha fakir olduğum için iftira attılar’ savunmasını yersiz buldu.

Yargıtay kararında şöyle denildi: “Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemleri incelenmiştir. Sanık, davacıların evine haftada bir ya da iki kez temizliğe gittiğini, bu evde yatak odasını temizlemediğini, bu sebeple evde bir kasa olduğunu dahi bilmediğini beyan etmiştir. Zaten temizlik yaparken de ev sahibinin hep evde yanında bulunduğuna, katılanların evi ile aynı sitede başka evlere de temizliğe gittiğine, hiç bir yerde sorun yaşamadığına, sabıkasız olduğuna dikkat çekmiştir. Davacıların evinde bulunan kasa içindeki para ve ziynet eşyasının çalınmasıyla kendisinin de eşinin de bir ilgisi olmadığına, aleyhine hiç bir delil olmamasına karşın katılanların beyan ve iddialarına üstünlük tanınarak haksız şekilde ceza aldığına, sırf katılanlardan fakir olduğu için bu suçun sanığı haline geldiğini söylemiştir. Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla istinaf isteminin esastan reddine dair karar hukuka uygun bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddine, mahkeme hükmünün onaylanmasına oy birliği ile karar verilmiştir.”